“Het ideaalbeeld heeft altijd iets bitterzoet.”

Uitgebalanceerde kleuren, oliekrijt op grote stoffen doeken en kunst die verrassend dichtbij voelt. Gommaar Gilliams brengt een universele, tijdloze boodschap verpakt in schoonheid.

Gilliams groeide op met kunst maar is autodidact. Op kot begon hij met schilderen; van de filmwereld tuimelde hij in de reclamewereld om zich uiteindelijk volledig op het schilderen te focussen. Een parcours met vallen en opstaan maar met een rijkere bagage dan een klassieke opleiding. Hij begon als abstract kunstenaar maar zet nu het abstracte om in een figuratieve taal waarin dualiteit centraal staat. “Er zijn altijd beide dingen: licht en donker, het innerlijke kind tegenover het rationele bewustzijn.”

“Symbolen vormen de ingang naar een half herinnerde, half fantastische wereld.”

Gommaar Gilliams

Zijn werk is tijdloos. Het is zowel hoogst persoonlijk als universeel. De symbolen die hij gebruikt – zwanen, manen, flora – zijn herkenbaar voor iedereen maar het beeld vul je persoonlijk in. “Niks is bedacht, symbolen uitdenken werkt niet. Ze vormen enkel de ingang naar een half herinnerde, half fantastische wereld.” Net zoals kunstenaar Cy Twombly – een groot voorbeeld – probeert Gommaar het onuitspreekbare in beeld te brengen.

Hij weet te raken met vorm, kleur en compositie. Motieven en symbolen als ingang, vergane Italiaanse kleuren als gids en de ultieme plaatsing als landing. “Als een werk klopt, is het compositorisch goed, dan is er harmonie.”

“Schoonheid moet een element zijn dat binnenlokt. Iets catchy dat het hart weet te veroveren.” In een vorig leven was Gommaar Gilliams dj en skater. Allemaal sterk individuele interesses maar waarbij het betrekken en behagen van anderen centraal staat. Hij wil kunst openstellen, verkorten. Het universele raken zonder zich te verliezen in het populaire.

Het ‘hoe’ en de ‘manier waarop’ van Gilliams’ kunst zegt iets over zijn wereldbeeld. Het is tijdloosheid die het nu raakt. “Het ideaalbeeld heeft altijd iets bitterzoet.” En die utopie met een randje blijkt te werken.

Gommaar exposeerde al in Los Angeles en Kaapstad en heeft zijn vaste plaats bij Gallery Sofie Van de Velde in Antwerpen, Beers Gallery in Londen en De Buck Gallery in New York. Gilliams is bescheiden maar vooral ambitieus. “Ik gooi niks weg, ik zorg gewoon dat het werkt.” Gaat het goed, dan is het nooit goed genoeg. “Ik moet en wil nog zo veel doen. De Venus van Milo is een beeld dat bijblijft. Zo’n referentiepunt wil ik worden.”