Morfogenezen, een gedicht van Niels Dewil, is geïnspireerd door de tentoonstelling Regions of Influence van Francq Volders, gecureerd door Herman Maes & Marc Milissen, nog t.e.m. 13/04 te bezichtigen in CC Maasmechelen.

Getroffen door het sublieme panorama van de Grand Canyon, besefte Francq Volders in 1989 dat dit de manier was waarop hij schilderen wilde maken: zonder inbrenging van de mens, alle ruimte gevend aan de processen die inherent zijn aan de natuur. Hij laat water en acrylverf vervloeien, de ene substantie in de andere overgaan. Joannes Késenne, Phd in de kunstpsychologie, schrijft hierover: “In de stroom van vloeistoffen bevinden zich dezelfde wervelende patronen als in een kop thee waarin is geroerd, als in draaikolken, als in tornado’s, als in het atmosferisch stelsel van de wereld. Deze morfogenese doet zich evenzo voor in de inventieve aanpak van schilderijen die Francq Volders toepast.” Het resultaat zijn schilderijen die zichzelf schilderen.

Het gedicht Morfogenezen gaat over natuurlijke processen die nergens sterker tot uitdrukking komen dan in de natuur van de liefde, zoals de wolk die spontaan ontstaat wanneer de adem van twee geliefden in elkaar vervloeit op een koude winternacht. Deze processen zijn zo sterk dat geen dichter ze eigenlijk kan beschrijven. Morfogenezen is dan ook niet meer dan een poging een gedicht te schrijven dat zichzelf dicht.