Compagnons de roots

Maud dus, Herman natuurlijk, Pablo olala
Eva als vanzelfsprekend, Fernando ook dan

Meer nog jij, wiens stap ik klakkeloos volgde 
waar jij je hoed voor nam, en dat ik motieven meng 
als een ijscoman 
is zoals jij me hebt gevoed:
hongerig naar schepjes bovenop

Zeker jij, welk blad mij onbeschreven liet
maar met vruchtklaar water, en dat ik stiltes strek
als een heilgymnast 
is om jou verder te zetten:
aandachtig om andermens wereld 

En nu jij, die mij spraakzaam leerde kennen
wat tussen taal schuil gaat, en dat ik zinnen zaai 
als een woordwoeler 
is opdat jij zou wortelen:
brooddelend aan dezelfde tafel

Gedicht geïnspireerd door de tentoonstelling Compagnons de route van Aaron-Victor Peeters, nog t.e.m. zondag 18 juni 2023 te bezoeken in het Emile Van Dorenmuseum.

In Compagnons de route gaat Aaron-Victor Peeters met zijn eigen schilderijen, tekeningen en installaties in dialoog met het werk van zijn historische en hedendaagse compagnons de route. Daarvoor dook hij onder in de geschiedenis van de 19de-eeuwe landschapsschilders en van zijn eigen landschapschilderende overgrootvader, Camille Raveel. Maar ook reflecteert hij over zijn relatie met het werk van zijn compagnons, zijn vrienden en leermeesters van vandaag.

De expo inspireerde mij tot het reflecteren over mijn eigen compagnons: dichters en mensen dicht bij mij wiens wortels doorgegroeid zijn in mijn wezen.

Gedicht: Niels Dewil
Beeld: fotograaf Boumediene Belbachir