Gedicht van Niels Dewil, geïnspireerd door The Topography of Skin van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar Henk Serfontein, nog t.e.m. 14/01 te bezichtigen in Uitstalling Gallery.
 
Ieder van ons kent ongetwijfeld het gevoel van borrelende zenuwen; je probeert ontspannen te zijn, maar je klamme, trillende handen ontmaskeren de schijn. Of een lach van ingehouden woede, met gebalde vuisten die een ander gelaat doen vermoeden. Precies die zeggingskracht van onze huid staat centraal in het werk van Henk Serfontein. Met oog voor detail en gevoel voor de poëzie van licht en donker, suggereert ‘The Topography of Skin’ dat onze handen een uitbreiding zijn van ons psychologische zelf. In ‘huidverslag’ kruip ik ‘in de huid’ van onze handen, om van daaruit te spreken over ijdele hoop en de kracht van ons lichaam om te tonen en herinneren wat anderen en wijzelf ons soms willen doen verhullen en vergeten. Of zoals Stef Bos in ‘Stilbaai’ zingt: “My hande is wakker”. (Niels Dewil)