Jullie werk is ontzettend uiteenlopend, is er een thematische overeenkomst?

“We zijn geïnteresseerd in het opentrekken van wat we klassiek ‘productieprocessen’ noemen. Bijvoorbeeld het lichaam van het dier als gecreëerd object. Volbloedpaarden, goudvissen: ze zijn eigenlijk meer gekweekte, culturele objecten dan natuurlijke fenomenen. We maken ook kunstwerken over industriële en massaproductieprocessen. Als moderne apparaten zich aan ons presenteren, zien we niet altijd alle politiek en ethiek aan materiaal of arbeid die erachter schuilt.”

Vanwaar de keuze om niet alleen het uiteindelijke werk, maar ook het proces te laten zien?

“We plaatsen onszelf graag in het midden van een proces. In China hebben we een object ontworpen (75 watt) dat geen enkele andere functie had dan een danschoreografie aan de lopende band. Het samenwerken met de fabriek, het ontwerpen van het object, het werken met een choreograaf; het gehele proces nam jaren in beslag, maar was minstens even interessant als het uiteindelijke object.”

Heeft het proces een toegevoegde waarde voor de toeschouwer?

“We proberen ons werk te presenteren op een manier die vrije interpretatie mogelijk maakt. We brengen onderwerpen waar eenieder zijn eigen relatie tot heeft en willen de bezoeker dan ook de mogelijkheid bieden om zelf in te stappen.
Neem nu The Immortal, een installatie van aan elkaar gekoppelde beademingsmachines. Wij kunnen het achterliggende gedachtegoed wel toelichten, maar wat we even interessant vinden, is hoe bijvoorbeeld een aantal verplegers het werk lazen als machines die elkaar in leven hielden nadat het menselijk lichaam weggenomen was. Dat hadden we nooit kunnen dicteren, omdat zij met hun eigen achtergrond ernaar keken.”

Is het eindproduct samen met het voorafgaande proces te vergelijken met een documentaire?

“Het verschil met een documentaire is dat wij heel duidelijk onszelf in het midden plaatsen met een agenda. We zijn geen ‘fly on the wall’. Daarmee nemen we ook onze verantwoordelijkheid op. Toen 75 watt werd gepresenteerd, zei een vrouw: “wie zijn jullie als blanke man om die fabrieksarbeiders in China te laten dansen?” Daar had ze gelijk in, het is schandalig. Maar is er dan veel verschil met consumenten die producten aanschaffen? Dat is ook de reden waarom we dit werk maakten. Als wij een laptop kopen, danst er iemand in China.”

In jullie nieuw werk verschuift de aandacht naar financiële processen. Hoe zit dat?

“Het begon met de gokwereld in het Chinese Macau. Een van de grootbezitters daar is een van de grootste politieke donors ter wereld. We raakten geïnteresseerd in hoe in het casino met name Chinese mannen gokken en hoe dat geld zich vervolgens manifesteert op andere plekken in de wereld, bij Trump of in het Midden-Oosten. Het betekende voor ons de aanzet om na te denken over de complexe psychologie van het gokken.

Klik hier voor meer info over Palms Palms Palms.