MagazineNieuws

Limburgse kunst op Art Brussels

Koen van den Broek: Requiem (2015). Courtesy the artist and Galerie Greta Meert.

Van donderdag 28 april tot en met zondag 1 mei vindt in hartje Brussel, in het gebouw van Tour & Taxis, de 38ste editie plaats van Art Brussels, een van de meest gerenommeerde beurzen in Europa op vlak van hedendaagse kunst. Net zoals vorige jaren brengt de beurs meer dan 150 hedendaagse kunstgalerijen samen. In het rijk gevulde programma zijn er heel wat kunstenaars vertegenwoordigd die geboren en/of opgegroeid zijn in Limburg. We zetten enkelen van hen in de kijker.

Galerie Greta Meert: Koen van den Broek (°1973, Bree)

Persoonlijke foto’s, gemaakt tijdens zijn reizen, vormen het artistieke uitgangspunt in het oeuvre van Koen van den Broek. Snapshots van landschappen en architectuur, zoals details van bruggen, en fragmenten van huizen en stoepranden vormen de basis voor van den Broeks schilderkunstige werken. Het is echter geen zuivere vertaling. De focus ligt op de verf, het ruimtelijke effect van kleuren en het terugbrengen van motieven tot hun meest naakte vorm. Zijn schilderijen tonen fragmentatie en willekeur, in tegenstelling tot het controlerende en samenvattende effect dat fotografie met zich meebrengt. Ze kunnen gelezen worden als een reactie op het medium. Die aanpak zien we duidelijk in Requiem (2015) dat, samen met Untitled (2017), tijdens Art Brussels tentoongesteld wordt. Een foto van een landbouwmachine ligt aan de basis van het werk. Door het selectief accentueren van vormen en lijnen, vindt een transformatie plaats die bij de toeschouwer het beeld van een monster à la Edward Scissorhands, uit de film van Tim Burton, oproept. Hoewel er geen reële dreiging uitgaat van de figuur, krijg je als toeschouwer toch een beangstigend gevoel. Dat komt door het moment dat van den Broek lijkt vast te leggen in zijn werk: het moment waarop iets staat te gebeuren of net gebeurd is.

Philip Metten: P3-40 (2021). Photocredits: Peter Cox. Courtesy the artist and Zeno X Gallery, Antwerp.

Zeno X Gallery: Philip Metten (°1977, Genk) en Martin Margiela (°1957, Leuven / kunsthumaniora in Hasselt)

Kunstenaar Philip Metten beweegt zich op een vrije manier tussen sculptuur en architectuur, waarbij hij bewust de verschillen tussen de disciplines opschort. Tekeningen vormen steevast de basis voor sculpturen, collages en muurreliëfs, maar ook architecturale projecten zoals de façade van de Kai Matsumiya galerij in New York (153. Stanton, 2015). Tijdens Art Brussels toont hij P3-40 (2021) en Untitled (2021), twee collages op papier. Beide werken tonen hoe de collages van Metten de afgelopen jaren steeds ruimtelijker geworden zijn. Op basis van verpakkingen gemaakt uit karton en piepschuim, maakt hij afgietsels in papier-maché. De collages kunnen gelezen worden als een masker of architecturaal model, een topografische kaart of een gepixeld beeldscherm.

Martin Margiela: TORSO III (2018-2021). Courtesy the artist and Zeno X Gallery, Antwerp.

Martin Margiela werd in Leuven geboren, maar vertoefde tijdens zijn jeugd lange tijd in Hasselt om aan de kunsthumaniora te studeren. Na een succesvolle carrière van meer dan 20 jaar in de modewereld, wijdt Margiela zich de laatste jaren uitsluitend aan beeldende kunst. Zijn visuele praktijk omvat een breed scala aan media, waaronder schilderkunst, beeldhouwkunst, installatiekunst, collage en film. Het menselijke lichaam vormt een belangrijke inspiratiebron, zoals we kunnen zien in het imposante TORSO III (2018-2021) dat tijdens Art Brussels wordt tentoongesteld. Dit werk grijpt terug op de eeuwenoude traditie van beeldhouwkunst en het ideaal van mannelijke schoonheid, uitgebeeld via naakte lichamen die jeugdigheid, snelheid en kracht uitstralen. In het werk van Margiela wordt het lichaam opnieuw geconfigureerd, niet langer om schoonheid, maar eerder om het raadselachtige te bereiken. We zien een niet-identificeerbaar lichaam dat op een collage lijkt, met gemuteerde vormen, in een grootorde die niet overeenstemt met de werkelijke schaal van het lichaam. Verder zien we sporen van slijtage, waardoor het werk het einde suggereert van een ideaal. Dat van een zekere mannelijkheid, maar ook van autoriteit en afstand tussen het werk en de kijker. Zo wil Margiela – in tegenstelling tot de museumtraditie die bezoekers op een afstand van het object plaatst – dat de toeschouwer het werk kan benaderen en aanraken.

Daan Gielis: Black Summer Endless Bummer (2022). photographer: Seppe Elewaut. Courtesy the artist and Everyday Gallery.

Everyday Gallery: Daan Gielis (°1988, Beringen)

Kunstenaar Daan Gielis onderzoekt conflicten en tegenstellingen die verbonden zijn met de emotionele, communicatieve en sociale systemen die voor ons, de mens, herkenbaar zijn. Voorbeelden zijn het samenvallen van geluk en verdriet, of een ondergrondse cultuur die populair wordt en desondanks toch ondergronds blijft. Volgens Gielis is het net dankzij interne tegenstrijdigheden dat systemen gedijen: contrasterende gevoelens voeden mekaar en zetten een cyclisch proces in gang waaruit het onmogelijk lijkt om te ontsnappen. Dit idee wordt zeer treffend verbeeld in De Tijd (Carved Cross) (2022), een werk dat tijdens Art Brussels tentoongesteld wordt. Het kunstwerk is een collage, samengesteld uit stukjes papier afkomstig uit de onbedrukte marges van de Belgische krant De Tijd (een krant die bekend staat om kwaliteitsvolle berichtgeving over de financiële sector en kunstwereld). Door het logo van de underground black metalband Carved Cross te etsen, ensceneert Gielis een onoplosbare spanning tussen twee werelden. Deze werelden lijken vaak volstrekte tegenpolen, maar vaker wel dan niet vertonen ze meer overeenkomsten dan op het eerste gezicht lijkt. Daardoor vloeien ze – paradoxaal genoeg – net in elkaar over. De analogie met de kunstwereld en kunstmarkt is niet ver te zoeken.

Tijdens Art Brussels toont Gielis ook Black Summer Endless Bummer (2022), een werk dat doet denken aan zijn eerdere Tintin’s Jungle_XL_BRNZ (2021). De keramieken sculptuur toont een groep planten zien die het hoofd naar beneden laten hangen. Het verbeeldt tegelijkertijd kwetsbaarheid (planten hebben normaal gezien de neiging om naar buiten te reiken, naar een externe zon die hen energie geeft) en innerlijke kracht (de planten reiken naar hun eigen energie en halen hun energie uit hun interne zon). Ten slotte weerspiegelt het een gekende tegenstelling voor zij die op de grenzen van onze samenleving botsen.

En nog veel meer

Whitehouse Gallery toont werk van Joke Hansen. Op de stand van Gladstone Gallery is werk te zien van Kasper Bosmans. Bij Galerie Sofie Van de Velde kan je ten slotte gaan kijken naar een presentatie van Leon Vranken en Gommaar Gilliams.

Meer info over Art Brussels 2022 vind je via de website of Instagram.